ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΑΡΗ ΔΗΜΑΡΑ
Ήταν 2 Δεκεμβρίου 1962, όταν
το γκολ του ικανού σέντερ φορ του Απόλλωνα Καλαμαριάς, Χρήστου Κοκονίδη σε ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα, έγινε πρωτότυπος τίτλος από τον αείμνηστο Νίκο Καμπάνη την επομένη στα Αθλητικά Νέα της εποχής: «Το… κοκό του Κοκονίδη», έγραψε εύστοχα και η ατάκα αυτή συνόδευσε για πολλά χρόνια την «κοκκινόμαυρη» λαμπρή καριέρα του υψηλόσωμου φορ.
Τα… παιδιά του Κοκονίδη έμελλε όμως να κάνουν τον Χρήστο περισσότερο υπερήφανο μερικά χρόνια αργότερα. Ο Γιώργος και ο Δημήτρης, που έζησαν ως πιτσιρικάδες τη «λάμψη» του πατέρα τους ως ποδοσφαιριστή και στη συνέχεια ως διοικητικού παράγοντα πλάι στον Σταύρο Λαζαρίδη, είναι τώρα διάσημοι σε όλη την Ελλάδα όχι εξαιτίας του ποδοσφαιρικού τους ταλέντου, αλλά λόγω της μουσικής. Αμφότεροι είναι μέλη του πολύ επιτυχημένου μουσικού συγκροτήματος Onirama ο μεν Γιώργος ως κιθαρίστας ο δε Δημήτρης ως ντράμερ.
Κι αν η μεγάλη τους αγάπη είναι η μουσική, ο Απόλλων παραμένει ένας δυνατός έρωτας, που με το πέρας των ετών αντί να σβήνει, δυναμώνει. Το παραδέχονται και οι δύο μιλώντας στο «Μ». Για αυτούς ο Απόλλων και η Καλαμαριά είναι όλη τους η ζωή. Η συζήτηση μαζί τους είναι απολαυστική.
Πραγματοποιήθηκε σε γνωστό στέκι της Καλαμαριάς σε μία από τις εβδομαδιαίες τους παρουσίες στην πόλη (κάθε Πέμπτη παίζουν στο Λιμάνι). Αισθάνονται όχι σαν στο σπίτι τους, αλλά… στο σπίτι τους. Και τα λένε με αστείρευτο χιούμορ και εξαιρετική απλότητα, λες και τους γνώριζες πολλά χρόνια. Παράλληλα, υπόσχονται να γράψουν κι ένα τραγούδι για τον Απόλλωνα. Τον τίτλο τον άφησαν σε εμένα: Απόλλων στα… Onirama-s!
-Τι είναι για σας ο Απόλλων;
Δημήτρης: «Ο Παυλίδης και το Ανατολικό» (γέλια)
Γιώργος: «Όλη η παιδική μας ηλικία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον Απόλλωνα. Τι να πρωτοθυμηθούμε… Χαρακτηριστικά μου έρχεται στο μυαλό ένα παιχνίδι που είχε πάρει ο πατέρας μου με τη Νίκη Βόλου, είχαν γίνει τρομερά επεισόδια και με έπιασαν τα κλάματα, ήθελα να φύγω…».
-Είστε και οι γιοι του Κοκονίδη…
«Ναι, αυτό μας έδωσε κι ένα κόμπλεξ, μια ανασφάλεια. Όλοι έλεγαν οι γιοι του Χρήστου. Για αυτό και δεν παίξαμε μπάλα…».
-Παίζατε στις ακαδημίες του Απόλλωνα, έτσι δεν είναι;
Γιώργος: «Ναι, έπαιζα στα μικρά τμήματα του Απόλλωνα. Είχαμε προπονητή το Στράτο Βουτσακέλη στον Απόλλωνα και έπαιζα τερματοφύλακας. Με πήγε λοιπόν ο πατέρας μου σε ένα παιχνίδι, είχαμε αργήσει λιγάκι μας βλέπει ο Στράτος και ενώ είχε βγάλει την ενδεκάδα, από σεβασμό είπε τερματοφύλακας θα παίξει ο Κοκονίδης, με βαριά καρδιά. Σε εκείνο το παιχνίδι μπήκα μέσα, έπαιξα, φάγαμε τέσσερα γκολ, τα ακύρωσε ο διαιτητής και τα τέσσερα, τα δύο οφσάιντ και τα δύο φάουλ, αλλά εγώ κατάλαβα ότι δεν μπορώ να παίξω και αποχώρησα διακριτικά. Κι ένα άλλο περιστατικό με το Δημήτρη, ο οποίος έπαιζε τερματοφύλακας, στην ομάδα της γειτονιάς μας, στον Ποσειδώνα. Σε ένα ματς παίζαμε με αντίπαλο τον Απόλλωνα και ο Δημήτρης στο πρώτο ημίχρονο πιάνει τα άπιαστα. Λέει ο Βουτσακέλης στον πατέρα μου «Χρήστο, τι μου τον έφερες αυτόν, φέρε τον άλλον, αυτός είναι καλός». Δεύτερο ημίχρονο: 13-0!» (γέλια).
Μνήμες από το γήπεδο
-Πόσο συχνοί επισκέπτες είστε στο γήπεδο πλέον;
Γιώργος: «Πηγαίναμε συχνά παλαιότερα, όταν και ο πατέρας ήταν στη διοίκηση, με το Σταύρο Λαζαρίδη. Μιλάμε για αρχές της δεκαετίας του ?90. Αμανατίδης, Μπορμπόκης, Ιωαννίδης, Αλεξίου, αυτή την ομάδα τη θυμόμαστε έντονα. Ειδικά θυμάμαι ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ εδώ μέσα, τους είχε κάνει ο Μπορμπόκης άνω κάτω, κερδίσαμε 1-0».
Δημήτρης: «Εγώ είχα στεναχωρεθεί πολύ όταν έφυγε ο Διαμαντόπουλος. Είχα πει στον μπαμπά μου, καλά είναι δυνατόν να ανεβεί η ομάδα (σ.σ. 1992) και να διώξετε τον προπονητή; Δεν κατάλαβα ποτέ τι είχε γίνει».
-Ο πατέρας σας, αν και μεγάλο κεφάλαιο για τον Απόλλωνα παραμένει αποστασιοποιημένος. Γιατί;
Γιώργος: «Λόγω χαρακτήρα είναι μακριά, σαν άνθρωπος είναι χαμηλών τόνων. Κι εμείς το ίδιο. Εγώ τον πρόλαβα και λίγο να παίζει. Με είχε πάρει και στο γήπεδο μια φορά στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ, 1-1 έληξε το παιχνίδι. Θυμάμαι μάλιστα ότι ήρθε ένας δημοσιογράφος μετά και με ρώτησε τι ομάδα είσαι και του λέω για πλάκα… Πανιώνιος (γέλια)».
-Το… περίφημο κοκό του Κοκονίδη το θυμάστε;
«Από την εφημερίδα το διαβάσαμε. Μας το έλεγαν εδώ στην Καλαμαριά από τότε που ήμασταν μικροί. Πρόσφατα ένας φίλος μας βρήκε εκείνο το πρωτοσέλιδο και μας το έστειλε στο φέισμπουκ».
-Διαρκείας του Απόλλωνα πήρατε;
Δημήτρης: «Εννοείται. Ο Απόλλων είναι Απόλλων. Η Καλαμαριά είναι η ζωή μας. Αυτό δεν αλλάζει. Το ποδόσφαιρο βέβαια έχει γίνει στις μέρες πολύ βρόμικο, αλλά αυτό δε μειώνει την αγάπη μας για την ομάδα».
-Ποιος στίχος από τραγούδι σας θα ταίριαζε στον Απόλλωνα;
Μήπως αυτό ενός από τα τελευταία; Το «Ευτυχώς τρελάθηκα»;
Δημήτρης: «Αυτό θα ταίριαζε πριν από δύο χρόνια, όταν ήταν όντως έτσι η κατάσταση…».
Γιώργος: «Το ξέρω, θα ?ρθεις, μια μέρα να με ξαναδείς. Για την Α? Εθνική…».
«Μπράβο» στον Αχιλλέα και
φαν του Metropolis!
-Παρακολουθείτε την ομάδα;
Γιώργος: «Δε ζούμε εδώ και δεν ξέρουμε ακριβώς τι γίνεται. Χρειάζεται ένα μεγάλο μπράβο σε αυτό τον άνθρωπο που πήρε την ομάδα, τον Αχιλλέα τον Χαραλαμπίδη, έχω φάει πολλά σπόρια, αλλά δεν τον ξέρω καλά τον άνθρωπο. Πριν από αυτό φαινόταν ότι η ομάδα τελειώνει κι όμως ήρθε αυτός την πήρε χωρίς να είναι εκατομμυριούχος και με την αγάπη του την πήγε κάπου. Κι ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που πηγαίνουν ακόμη στο γήπεδο».
Δημήτρης: «Έχουμε αποτραβηχτεί. Ακούω πολύ το σταθμό σας, το Metropolis, ιντερνετικά, αλλά και όποτε ανεβαίνω. Όταν ανεβαίνουμε με το βαν από την Αθήνα τους λέω να βάλουμε Metropolis να ακούσουμε τα νέα. Πετυχαίνουμε συνήθως μεσημέρι στην εκπομπή του Ραπτόπουλου και του Κόκκινου. Μου αρέσει πολύ η εκπομπή τους και μετά του Κανελλάκη. Αυτές τις δύο ακούμε και είναι καλές εκπομπές. Ο Ραπτόπουλος ξέρει μπάλα. Θυμάμαι ότι είχαμε τραγουδήσει και για το Metropolis στο Φράγμα της Θέρμης για φιλανθρωπικό σκοπό».
«Θα κάνουμε τον Μαραντίνη… Απόλλων»
-Τον Θοδωρή Μαραντίνη Απόλλωνα μπορείτε να τον κάνετε;
Γιώργος: «Δεν έχει σχέση με την μπάλα, αλλά είναι εύκολος, είναι ακατέργαστος, οπότε μπορούμε να τον κάνουμε! Εύκολο είναι αυτό. Στην αρχή ήμασταν τρεις Απολλωνιστές στην μπάντα, αλλά μετά έφυγε, ο τρίτος Δονύσης, που είναι Καλαμαριωτάκι και Απολλωνιστής.. Οι άλλοι δεν ασχολούνται, δεν ξέρουν αν η μπάλα είναι στρόγγυλη…».
- Γνωρίσατε πολλούς παίκτες ως μέλη της μπάντας;
Δημήτρης: «Ναι, βέβαια. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο Ιεροκλής ο Στολτίδης. Εξαιρετικό παιδί».
Γιώργος: «Έρχονται πολύ συχνά στα μαγαζιά πολλοί ποδοσφαιριστές και εν ενεργεία και παλιοί παίκτες. Είχα δει για παράδειγμα και τον Αμανατίδη και τον Μπορμπόκη, το Βασίλη. Δεν κρατήθηκα μια φορά και πάνω στο πρόγραμμα άφησα την κιθάρα, κατέβηκα κάτω και του είπα «είσαι θεός» και μετά συνέχισα να παίζω. Έμεινε αυτός…».
«Όνειρο να κάνω λεφτά και να πάρω τον Απόλλωνα»
-Βρίσκονται πουθενά η μουσική και το ποδόσφαιρο;
Δημήτρης:«Δύσκολα βρίσκονται. Σχεδόν πουθενά. Είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Εγώ έπαιζα μπάσκετ και ασχολιόμουν με τη μουσική και δε συνδυάζονται εύκολα. Βλέπαμε τον τραγουδιστή από τους OASIS, που είναι άρρωστος Μάντσεστερ Σίτι και είπα να ένας καλλιτέχνης που είναι πορωμένος με μια ομάδα. Όνειρό μου ήταν να κάνω λεφτά και να πάρω τον Απόλλωνα και να τον πάω εκεί που θέλω, αλλά δυστυχώς δεν έγινε… Όταν τραγουδούσαμε με το Ρέμο ήταν μόλις είχε αρχίσει να ασχολείται με τον Ηρακλή και ζήλεψα, έλεγα κι εγώ μέσα μου πώς θα γίνει να πάρω τον Απόλλωνα. Δεν του πολυέκατσε βέβαια, αλλά θυμάμαι ότι το έλεγα κι εγώ. Δυστυχώς στο ποδόσφαιρο υπάρχει μεγάλη υποκρισία και αλητεία και ειδικά όταν δεν το ξέρεις –εμείς δεν το ξέρουμε σίγουρα- δεν μπορείς να ασχοληθείς. Είναι τεράστιο το παρασκήνιο και δεν μπορείς να ρισκάρεις με τέτοια. Είναι δύσκολη ιστορία και δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί πια κανείς».
- Σας διακρίνει πάντως γενικά η απλότητα. Δεν την έχετε… δει σταρ, έτσι;
Γιώργος: «Γιατί να το κάνουμε; Μια δουλειά είναι κι αυτή όπως όλες».
Δημήτρης: «Έχουμε τον τραγουδιστή μας που τραβάει όλα τα φώτα κι εμείς μπορούμε και τις σκαπουλάρουμε, ξεγλιστράμε… συνειδητά. Αν θες θα το πάθεις, αν δε θες δε θα το πάθεις. Εμείς δε θέλουμε και δεν το παθαίνουμε. Βλέπουμε κανέναν ποδοσφαιριστή από κάτω και γουστάρουμε.. Δυστυχώς δεν είναι εποχές να βγάλουμε πολλά λεφτά και να πάρουμε τον Απόλλωνα…».
- Τι είπαν οι γονείς σας όταν έμαθαν ότι θα ασχοληθείτε επαγγελματικά πλέον με τη μουσική;
Γιώργος: «Κεραμίδα τους ήρθε! Εμείς δουλεύαμε το πρωί και οι δύο. Οπότε τη μουσική την είχαμε σαν χόμπι. Αντί να βγούμε το βράδυ, πηγαίναμε και παίζαμε και παίρναμε και κάποια χρήματα, οπότε δεν μπορούσαν να πουν και τίποτα. Η γνωριμία με τα μέλη του γκρουπ έγινε στο στρατό, από το Διονύση με το Θόδωρο. Και μετά μαζευτήκαμε. Κάναμε τεράστια επιτυχία στη Θεσσαλονίκη, ερχόταν κόσμος για να μας ακούσει. Εκεί ήρθε η πρόταση του Αντώνη του Ρέμου να κάνουμε περιοδεία και ξαφνικά από τη μία μέρα στην άλλη έπρεπε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Και αποφασίσαμε να τα παρατήσουμε όλα και να ασχοληθούμε με αυτό».
Ένα τραγούδι για τον Απόλλωνα
-Ένα τραγούδι για τον Απόλλωνα μπορείτε να γράψετε;
Δημήτρης: «Ένα ποπάκι για τον Απόλλωνα πρέπει να γράψουμε…».
Γιώργος: «Ή ποπ ή ένα βαρύ ζεϊμπέκικο, θα δούμε…».
Δημητρης: «Όχι, ένα πάντρεμα παραδοσιακού ποντιακού με ποπ…. Αν μπορέσουμε θα το κάνουμε».
-Ονειρεύεστε έναν Απόλλωνα με γεμάτο γήπεδο; Γιατί ο κόσμος λιγόστεψε;
Γιώργος:«Όταν πήγαινε να γεμίσει το γήπεδο πάντα γινόταν μια στραβή και κάτι χαλούσε. Θυμάμαι εκείνο το 0-3 με την Καλαμάτα, πώς μετά από αυτό να ξαναγεμίσει το γήπεδο; Από τότε έχω να πάω. Θυμάμαι πολλά ματς που πήγαμε με ενθουσιασμό και φάγαμε σφαλιάρες. Τι να του πεις του πιτσιρικά του φιλάθλου τότε; Δε γίνεται τώρα οι περισσότεροι κάτοικοι στην Καλαμαριά να είναι ΠΑΟΚ και Άρης. Και δε φταίνε αυτοί, φταίει και ο Απόλλων».
- Αγαπημένος παίκτης ποιος;
Γιώργος: «Μπορμπόκης, Βλαχούδης και Νόλης και ξένος ο Σκοτσάιτς».
Δημήτρης: «Τραϊανόπουλος, δεν περνούσε τίποτα».
Γιώργος: «Θυμάσαι μια ταινία με τον Σταλόνε και άλλους που έπαιζαν μπάλα; Έτσι κι εμείς τότε, όλοι ήταν σκληροτράχηλοι. Κότσαλος, Τραϊανόπουλος, Κουσουλάκης, Δεν περνούσε άνθρωπος. Ομαδάρα. Τσαμπουκάς, μπουνιές, φτυσιές».
Δημήτρης: Εξαιρετική και η ομάδα που ανέβηκε το 2004 με Κλέιτον, Παππά, Φυτανίδη».
-Από φέτος ξέρετε κανέναν;
Δημήτρης: «Αυτό που ξέρω είναι ότι έχουμε και τον καλύτερο βοηθό προπονητή όλων των εποχών, το Γιάννη Πολλαετίδη. Γνωριστήκαμε και με τον κόουτς, φαίνεται πως κάνει δουλειά. Με το Γιάννη επειδή τον ξέρω, ήμασταν μαζί στα ΤΕΦΑΑ και ξέρω πόσο καλός είναι στη δουλειά αυτή».
-Ό,τι και να γίνει εσείς θα είστε εδώ;
Γιώργος: «Η Καλαμαριά για μας είναι σημείο αναφοράς. Είναι η ζωή μας όλη. Τα πάντα για μας είναι εδώ. Τετάρτη θα έρθουμε, θα πιούμε το καφεδάκι μας στον πεζόδρομο. Ευτυχώς Καλαμαριώτες κρατάνε αρκετά μαγαζιά και αυτό είναι ευχάριστο».
- Ο μπαμπάς ακούει Onirama;
Δημήτρης: «Είναι Μπιθικωτσικός και Καζαντζιδικός. Δε νομίζω να μας θαυμάζει όπως εμείς αυτόν ως ποδοσφαιριστή»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου